Marathi love poems सहवास
तू सोडुनी गेली होतीस ज्या वळणावर
आजही उभा असतो त्याच माळावर
वेड्या म्हणुनी उडवलीस तू जरी
कौतुकच वाटून घेतले ते मी.
सोडणार होतीस काळ्याकुट्ट अंधकारात मज,
का दाखवलेस ते दिवास्वप्न.
कायदा तुझा हा कसा
अलगद केलेस बाजू मज? का मज ना नकळत ते
कादंबरीच्या ज्या पृष्ठावर बंद केलेस,
लिहिणे, आहे तैसेचि पृष्ठे, धूसर वाटतात ती पृष्ठे
का भासते या क्षणी येईल,ती अन करील महाकाव्य पूर्ण.
मज सोडुनी गेली होतीस सागराच्या गहिऱ्या पाण्यात.
काळ्या पाण्या सम वाटे मज हा दुरावा
मखमली रेशमी वाटे तूझा सहवास
का हा दुरावा वाटे तुज हवा हवासा,
हा वेडा जीव तळमळतो आजही उद्याही
तुज का न उमजे ?
-सागर गोरखे.
Leave a Reply